Rotterdam-Curaçao a/b SV White Raven 1998-1999

E-mail

Madeira

Back-Terug

Funchal 25 okt

Zondag 25 okt eerst de klok een uur terug, daarna een duik in het heerlijk warme water zwemmen naar de kust om alvast het land gevoel te krijgen.
Terug aan boord van de White Raven is het eerst grote schoonmaak en het klaar maken van de dingy's zodat we aan land kunnen.
De vuile was aan een van de vallen buitenboord in het zoute water laten weken om na een dag de boel met wat sop te spoelen.

Zondag 25 okt met de dingy naar het strand, zwarte kiezelstenen, waarna het verkennen van Madeira kan beginnen. Een ieder gaat zijn eigen weg en afgesproken is om tien s'avonds weer op het strand te zijn om met de dingy weer naar de White Raven te gaan.
Ik heb zelf gekozen voor een wandeling langs de kust richting Lobos. Op de terugweg heb ik een weg hogerop gezocht en loop langs de ene kant lans leuke villa's en de andere kant de woningen van de bananenplanters en het verschil is enorm. Maar er zijn meer bananen planten dan villa's.
Via een route die nog hoger gaat komt ik langs het voetbalstadion alwaar de lokale helden een lichtwedstrijd gaan spelen en gelukkig zijn er hier geen Hollandse toestanden rondom een wedstrijd kan ik rustig lang de bier drinkende supporters lopen.
Voorbij het stadion loopt een weg stijl naar beneden welke ik dus maar neem om hopelijk op de tegenoverliggende helling te komen. Het geluk is aan mijn zijde en ik vind een betonnen pad langs de bananenbomen naar beneden waarna weer in het centrum terecht kom. Na een biertje en de dingy terug aan boord en naar bed want de volgende dag vroeg uit de veren voor wat de Canadezen noemen "hiking".

Maandag 26 okt met Daan en Dease er op uit voor de hiking . Niet wetende wat er boven mijn hoofd hangt ga we er met volle moet tegenaan.
Eerst met de bus voor bij het zelfde stadion als gisteren en daarna beginnen aan de "Levada" 110k)! De levada is een bewateringssysteem om het de lokale bevolking mogelijk te maken om op de berghellingen bananen en andere gewassen te verbouwen. De levada is een afwateringssyteem van hoog uit de bergen langzaam afdalend langs de hellingen naar beneden met aan de dalzijde een stenen rand van veertig tot vijftig centimeter met daarnaast het watergedeelte. Het water gedeelte is op delen afgedekt zodat de loopruimte wordt verbreedt tot een meter, op de overige delen is het dus alleen deze richel.
Het traject is op gedeeld in twee delen nl.. Levada Dos Piornais en de Levada Do Curral.
Na een lang gedeelte van de wandeling komen we bij de wat meer stijlere bergen en hier begint de ellende, want er blijft niet veel meer over als alleen de richel aan de dalzijde (129k) met daarnaast een afgrond zoals het wel lijkt van wel tweehonderd meter. Gelukkig is dit niet overal zo, maar er zijn ook stukken met overhangende rotsen en stukken met aan weerszijde niets. Als gevolg hiervan hebben delen van de levada op handen, voeten en knieen moeten afleggen. Waarna ik voor mezelf vast kan stellen dat hoogtevrees is iets dat je uit kan bannen als je alleen maar staart naar de ene richel die je moet volgen. Maar we kunnen stellen dat het een overwinning is voor ons allemaal.

Dinsdag 27 okt een dag van rust, kleine klusjes en huiswerk voor de opleiding Coastal Navigator. Een Canadese opleidingsprogramma welke ik probeer aan boord van de White Raven te volgen. Een opleiding tot schipper op niet commerciële basis on- en offshore. Het wordt afwachten of ik de tijd hiervoor kan vrijmaken, al met al is het een engelstalige cursus.

Woensdag 28 okt eerst weer aan het huiswerk en daarna een paar uur lekker luieren. Dit is wel nodig want de benen voelen toch wel een beetje vermoeid van de levada, wat een wandeling was van een kilometer of zeventien met een hoogte verschil van zo'n driehonderd meter, wat mij pas later is verteld. En dat is duidelijk wat meer dan ik Nederland gewend ben.
In de loop van de middag zijn we met de dingy naar de kust gegaan en op een heel andere plaats aangekomen door de toch wel harde wind en hogere golven met als gevolg daarvan dat we de dingy een halve kilometer over de boulevard hebben moeten dragen om op de plaats aan te komen van waar we met deze wind weer terug aan boord moeten kunnen komen.
Philip en Janine hebben gisteren de White Raven verlaten om een nacht aan de wal door te brengen en de vlucht voor Janine te regelen zodat zij vandaag zou kunnen vertrekken naar haar volgende bestemming. Echter tot 22.00uur hebben we nog steeds niets van ze vernomen zodat we niet weten waar ze zijn en wat ze gaan doen. Morgen is op tijd op staan voor de safety drill.

Donderdag 29 okt de safety drill is verplaatst na vanmiddag dus er zijn geen plannen voor de ochtend gemaakt.
Aan het eind van de ochtend horen we dat we s'middags vers water kunnen tanken, waardoor de drill is verplaatst naar vrijdag.
Tijdens het water tanken liggen we aan de kade en na een heerlijke onverwarmde douche gaan ik hier aan land om wat boodschappen te doen, wat meer van de stad te zien en wat te eten. Aan land ook even geinformeerd of het gebeuren met de email is gelukt en jawel, anders hadden jullie dit niet kunnen lezen.
Philip en Janine zijn weer terug en van Janine neem ik afscheidt want ze is onderweg naar het vliegveld.

Vrijdag 30 okt de safety drill bestaande uit allerlei instructie hoe de diverse machines te starten, waaronder brandbluspomp. Een fingeerde brand in een van de voorste hutten, waarbij we alle onderdelen van het brandblussen behandelen en ook hoe om te gaan met de bemanning en de gasten.
De z.g. MOB oftewel de Man Over Board situatie eerst de theorie over het hoe te manoeuvreren van het schip en daarna het werkelijk binnen brengen van een van ons onder verschillende omstandigheden zoals aangelijnd, niet aangelijnd en bewusteloos. Afgezien van de striemen van de touwen ging dit redelijk. Morgen als we naar Porto Santo gaan komt het manoeuvreren aan de beurt.
Als deel van de bemanning dienen Daan en ik allebei ons Canadees marifoonbewijs te behalen, geëxamineerd door Jacqeuline, meer huis werk dus.
Het is de dag voor Haloween en dat is te merken aan boord van de White Raven want hier en daar zie iemand spullen verzamelen voor het kostuum van morgen zo ook ik. Op het laatste onderdeel na heb ik het voor mekaar , alleen hoe ik dit deel moet doen weet ik nog niet, misschien nog wat late creativiteit. Het is ook de dag voor het vertrek naar Porto Santo, dus morgen vroeg op en weg.

Zaterdag 31 okt mijn neef is jarig en wij zouden Madeira verlaten richting Porto Santo, echter de wind en de golven hebben een dusdanige aanslag gepleegd op de bevestigingen van de grote dingy dat deze het niet hebben overleeft. De dingy is dus verdwenen met de mogelijkheid van naar lagerwal in de haven of langs de pier het wijde sop. Na een zoekactie van Daan en Philip door de haven met de andere dingy welke bijna de hele ochtend in beslag neemt, en niets oplevert, is het te laat om te vertrekken en besluiten we om Haloween maar in Madeira te houden. Dus schoon schip maken en dan Halowenen met Jag&Ben, Daan&Dease, Philippe en mezelf.

Porto Santo 1 nov

Zondag 1 nov de ochtend na haloween is het eerst de restanten van de haloweenparty opruimen en daarna de zeilen heisen en eerst richting de verlaten eilanden varen. Ze worden misschien zo genoemd omdat daar in de buurt gekomen de wind, die eerst een kleine zes was, ons ook verliet. Dus een tijdje op de motor waarna onder vol zeil verder.
Echter na een tijd neemt de wind toe en is het noodzakelijk om het grootzeil en kluiver weg te halen want de White Raven wordt alleen nog maar opzij gezet. Na bijna de hele dag varen zijn we nog niet echt heel veel opgeschoten zodat het wel vroeg in de ochtend zal worden voordat we Porto Santo bereiken. Overdag heb ik me maar verdiept in de Canadese marifoni zodat ik morgen maar op moet gaan voor het examen, of misschien toch nog vandaag als het wat rustiger wordt.
De laatste drie uur van de trip naar Porto Santo moet op de motor omdat de wind geheel is weggevallen en s'avonds om elf uur meren we af.

Maandag 2 nov deze dag is in gepland als een rustdag na een week van ankeren. Na het pannekoeken ontbijt moeten er eerst weer wat klussen gedaan worden voor de oversteek naar de Kanaries. Tijdens de controles blijkt dat er teveel speling zit in de overbrenging naar het roer, waardoor er wat extra onderhoud gedaan moet worden en we dus wat later uit Santo Porto zullen weggaan. De dag zelf is wat nat begonnen en in de avond worden we schoon gespoeld door een fikse onweersbui, welke op zich weer goed is om wat zout uit kleding te spoelen.
In de marina ontzettend genoten van een overvloedige hete douche en een borrel toe.

Dinsdag 3 nov, gisteravond van de barman van de het café aan de haven te horen gekregen dat we voor de reparatie naar ene Augustos moeten vragen aan wie dan ook in het dorp. Deze Augustus is de lokale reparateur waarvan iedereen op het eiland weet waar die uithangt. Dit blijkt later ook wel want Philip en Dease met het zware onderdeel werden van de ene naar de ander plek gestuurd en daar aangekomen bleek dat de vogel alweer gevlogen was, maar na een halve dag heen en weer lopen hebben ze hem gevonden en hij brengt s,avond alles netjes weer gerepareerd terug. Ikzelf ben na wat elektraklusjes over het eiland gaan lopen en bij terugkomst op de White Raven krijg ik te horen dat morgen om 06.00uur vertrekken naar Tennerief een tocht van ongeveer 280 mijl.
En vanavond nog een hete douche, een borrel. slapen en terug naar het ritme zes op en zes af. Ondertussen heeft Philipe zijn muurschildering af kunnen maken.

index